In stilte zal ik spreken
In stilte zal ik gaan
Dus zolang als ik blijf spreken
Ben ik niet heen gegaan

Wat de toekomst brengen mogen
En wat ik er mee doe
Dat zal ik dan pas kunnen beslissen
Want ik ben nu veel te moe

Moe van dit leven
En hoe ik mij soms voel
Moe van al die ruzies
Als je begrijpt wat ik bedoel

Maar toch ben ik dankbaar
Voor wie je voor mij bent
Ik ben wie ik ben
Opdat je mij herkent

Mijn woorden zullen ooit vervagen
Net als de herinneringen van wie ik was
Want ik ben maar een deeltje
Van het kwetsbare menselijk ras