Ik heb verdriet
Maar toch huil ik niet
Want ik wil niet
Dat iemand mijn tranen ziet

Zoekend naar troost
Voel ik mij verwaarloosd
Alleen in een dorre woestijn
Tegenwoordig is niets meer fijn

Ik heb verdriet
Maar toch huil ik niet
Want ik wil niet
Dat iemand mijn tranen ziet

En denk ik troost te vinden
Terwijl ze met hun pesterijen men hart verslinden
Dan lijkt alle hoop te vergaan
Alsof er nooit hoop heeft bestaan

Ik heb verdriet
Maar toch huil ik niet
Want ik wil niet
Dat iemand mijn tranen ziet

Tegenwoordig is dit allemaal voorbij
In mijn nieuwe klas voel ik me vrij
dag ik fleur hier helemaal op
Ja, de auti-werking is zeker geen flop

Ik had verdriet
Maar toch huilde ik niet
Want ik wou niet
Dat iemand mijn tranen zag