Een plaatje metaal
Oud en versleten
Kwam terecht bij het afval
En werd snel vergeten

Het plaatje metaal
Werd droog en weer nat
Waarop de roest zich verspreidde
Tot het overal op zat

Het plaatje metaal
Dat ooit zo mooi glom
En glad als een spiegel
Was nu vuil en krom

Het plaatje metaal
Voelde zich alleen
Wie moet mij nog hebben
Ik roest als ik ween

Het plaatje metaal
Ervoer plots een kracht
En vloog door de lucht
Wat had het een macht

Een blinkende magneet
Stralend in de zon
Had het plaatje uitgekozen
Waarna de reis begon

De blinkende magneet
Hield het plaatje stevig vast
Het plaatje kreeg het warm
Maar voelde zich een last

De blinkende magneet
Wou bij het plaatje zijn
De roest maakte niet uit
Het plaatje was heel fijn

De blinkende magneet
Vloog verder door de lucht
Ik voel me in de hemel
Zei het plaatje met een zucht

De blinkende magneet
Liet het metalen plaatje gaan
Het landde in de smeltkroes
En hield op te bestaan