Het is nacht en ik lig wakker
Eenzaam in mijn bed
In de verte ligt de ochtend
Ik hoop dat ik het red

Ik zie schimmen op de muren
Hoor het gieren van de wind
Ik doe mijn deur op slot
Uit angst dat hij mij vindt

Hij volgt mij nu al jaren
Toch heb ik hem nooit gezien
Maar ik weet dat hij bestaat
Dat vertelde Karolien

Karolien kwam op mij passen
Een jaar of acht gelee
Het was haar taak mij te beschermen
Tegen het monster van de zee

Ze vertelde mij verhalen
Over wat hij had gedaan
En dat ik in mijn bed moest blijven
Tijdens het schijnen van de maan

Dat hij anders mij zou pakken
Verslinden met huid en haar
Nooit heb ik haar terug gezien
Was Karolien hier maar

Zij zou mij wel beschermen
De wacht houden in de nacht
Altijd bij mij blijven
Dat had ik toch verwacht

Nu wacht ik al acht jaren
Op het monster van de zee
Want ik weet het wel zeker
Op een dag neemt hij me mee