Er was eens een man
Die was o zo lui
Dat hij zelfs personeel had
Voor het aantrekken van een trui

Dag na dag werd hij dikker
Want hij vrat er maar op los
Maar toen raakte hij niet meer recht
Deze beste man die was de klos

Dag na dag mijmerde hij
Naar buiten starend door het raam
Jaloers op de mannen die passeerden
Met een schone deerne aan hun arm

Dus ging hij maar gaan trainen
Al dat vet dat moest er af
Maar nu werd hij te ijdel
En stond reeds met één voet in het graf

Toen zag hij haar passeren
En dacht zij is van mij
Haar mening kon hem niets schelen
En zo kwam lust er ook al bij

Ondertussen had hij veel verworven
Maar dit alles was niet genoeg
Hij bleef maar kopen en verkopen
Tot zijn fortuin een paar miljarden bedroeg

Toen hadden ze er genoeg van
De hele stad die keek en stond erbij
Toen ze hem uit wraak neerstaken
Met een paar dolken in zijn zij